SAUDARA PENGARANG,
SAYA membaca dengan penuh minat keputusan Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur baru-baru ini di mana bekas Naib Presiden PKR, Datuk Zuraida Kamaruddin diminta membayar RM10 juta kerana melanggar syarat bon yang mengikatnya kepada parti itu.
Walaupun undang-undang kontrak jelas menyatakan terdapat penalti terhadap sebarang pelanggaran kontrak, isunya adakah undang-undang sedemikian patut dipakai untuk situasi politik seperti ini?
Jika mereka tidak boleh melanggar kontrak, apakah yang perlu dilakukan seorang ahli politik sekiranya parti yang dianggotainya mula hilang fokus terhadap matlamat, misi dan objektif asalnya?
Saya percaya Zuraida mungkin menyertai PKR ketika itu kerana perjuangannya tetapi dengan perubahan masa, kemungkinan besar beliau mendapati parti itu tidak lagi fokus pada perjuangan asalnya dan sudah tiba masa untuk mencari platform baharu.
Soalan saya di sini, patutkah seorang ahli politik kekal dengan parti tertentu walaupun parti itu tenggelam atau menyelamatkan diri dan pergi ke tempat lain untuk berkhidmat dengan lebih baik kepada rakyat?
Saya merasakan tanggapan parti politik boleh mengenakan apa-apa syarat yang dikehendakinya kepada ahlinya adalah sangat cacat dan perlu dikaji semula.
Parti politik adalah seperti persatuan dan ahli harus mempunyai kebebasan untuk bergerak jika mereka mendapati pemimpin dalam parti itu tidak lagi komited untuk tujuan itu.
Semua ahli parti politik berkhidmat untuk parti secara percuma dan mengorbankan banyak masa serta usaha dan dengan itu mereka harus dibenarkan berpisah tanpa dihukum.
Sebagai pengundi, saya tidak mahu wakil saya menjadi sebahagian daripada mana-mana parti politik yang hilang tumpuan tetapi lebih suka dia berpindah ke parti lain yang lebih baik.
Mungkin mengenakan penalti kecil boleh diterima tetapi RM10 juta nampaknya tidak masuk akal. Bagi saya, keseluruhan episod ini nampaknya tidak lebih daripada dendam politik. – UTUSAN
ALEX CHUNG, Sungai Buloh, Selangor
