SAUDARA PENGARANG,
KETIKA semua pihak memberikan tumpuan bagi memajukan kerjaya masing-masing, wujud wabak senyap yang melanda di tempat kerja.
Buli yang dahulu hanya dianggap kejadian biasa di sekolah, kini membarah dalam kalangan golongan profesional dewasa.
Kelaziman buli di tempat kerja adalah realiti yang menyedihkan dan memerlukan perhatian segera kerana ia bukan sahaja mengancam kesejahteraan individu tetapi juga menjejaskan produktiviti, kreativiti dan kejayaan organisasi secara keseluruhan.
Buli di tempat kerja terdapat dalam pelbagai bentuk dan mampu mewujudkan suasana ketakutan, intimidasi dan tekanan emosi.
Tidak seperti gangguan fizikal yang terang-terangan, buli jenis ini sering berlaku secara halus, menjadikannya sukar untuk dikesan dan ditangani.
Sama ada berbentuk penderaan lisan, pengasingan sosial, menyebarkan khabar angin berniat jahat atau menjejaskan kerja individu secara konsisten, buli di tempat kerja menghakis keselamatan psikologi yang penting untuk persekitaran kerja yang sihat.
Menurut kajian beberapa pihak baru-baru ini, kesan buli di tempat kerja amat membimbangkan. Mangsa buli mengalami tahap tekanan, kebimbangan dan kemurungan yang meningkat.
Ini membawa kepada penurunan kepuasan kerja, pengurangan produktiviti dan peningkatan ketidakhadiran.
Lebih-lebih lagi mangsa juga akan mengalami kesan emosi jangka panjang yang mampu menjejaskan hubungan peribadi, kesejahteraan emosi, mental dan harga diri secara keseluruhan.
Organisasi perlu sedar bahawa memerangi buli di tempat kerja bukan sekadar soal etika kerja semata-mata tetapi kepentingan untuk mengekalkan persekitaran kerja yang dinamik dan harmoni.
Budaya hormat-menghormati, empati dan komunikasi terbuka perlu diterapkan dalam mencegah dan menangani buli di tempat kerja dengan berkesan.
Organisasi digalakkan untuk menggubal dasar antibuli komprehensif yang dapat mentakrifkan dengan jelas tingkah laku yang tidak boleh diterima serta mewujudkan mekanisme pelaporan.
Selain itu, memupuk budaya tempat kerja yang inklusif dan menyokong boleh membantu menghalang tingkah laku buli daripada berleluasa.
Menggalakkan kerja berpasukan, memberikan maklum balas, pengiktirafan, meraikan kepelbagaian dan inisiatif inklusif boleh menyumbang kepada persekitaran kerja yang positif.
Kepimpinan juga memainkan peranan penting untuk mengenal pasti tanda-tanda buli, bertindak balas dengan segera kepada aduan dan memberikan sokongan yang diperlukan kepada kedua-dua mangsa dan pelaku.
Pendekatan menyeluruh yang menekankan toleransi sifar untuk tingkah laku buli boleh mewujudkan persekitaran yang lebih selamat di mana pekerja berasa diberi kuasa untuk bersuara dan mendapatkan bantuan.
Saluran sulit untuk melaporkan dan menyiasat insiden buli boleh diwujudkan untuk menggalakkan pekerja tampil ke hadapan tanpa rasa takut akan tindakan balas.
Melaksanakan mekanisme maklum balas tanpa nama, penyiasatan menyeluruh, tindakan pantas dan sewajarnya boleh menghantar mesej yang kuat tentang toleransi sifar terhadap si pembuli.
Kesimpulannya, buli di tempat kerja adalah masalah besar yang mempunyai akibat berbahaya bagi individu dan organisasi.
Adalah penting bagi pihak berkepentingan untuk mengambil tindakan segera untuk menghapuskan budaya toksik ini.
Hanya melalui kerjasama yang telus dan cakna dapat menghindarkan budaya buli di tempat kerja.- UTUSAN
IZA FARADIBA MOHAMMAD PATEL, Universiti Teknologi Mara (UiTM) Kampus Seri Iskandar, Perak
